luns, 23 de xuño de 2014

COMO A VIDA MESMA (XIX).

Hoxe, pecharemos a nosa sección semanal con motivo do verán, aínda que colgarei algunhas cousiñas pendentes. Para rematar este curso quero recorrer ao noso amigo Andrés Faro, que co seu humor nos fixo reflexionar sacándonos un sorriso.
Ogallá que os meus alumnos/as non se despidan nunca de min!!!
Felices vacacións!!!!


6 comentarios:

  1. Por mucho que se despidan siempre permanecerá los buenos recuerdos de muchos momentos vividos
    Família Soto-Cardesin

    ResponderEliminar
  2. Creo q os teus alumnos demostraron o afecto e cariño q che teñen,eu falo polo meu fillo,pois o resumo q fixo de 4 anos con Anabel emocionoume hasta tal punto q eu mesma quedei sorprendida...Eles vante ter presente sempre,ocariño e o afecto non se borran dun dia pa outro,eu quedome co q dixo Santi,os compañeiros e a capitana do equipo son o mellor recordo de 4 anos de travesia xuntos.Eu pola miña parte felicitarvos a todos e desexarvos un feliz veran na compaña da vosa familia.LOLA

    ResponderEliminar
  3. Pois claro que non profe!!!!!
    Como nos imos despedir de ti se fuches a mellor profesora que tivemos na nosa vida?
    Querémoste moitísimo por eso nunca nós despediremos de ti.

    Diana

    ResponderEliminar
  4. Xa sabedes, familia, que houbo de todo en catro anos, pero pasaron cousas tan fantásticas que son as teñen que prevalecer.

    ResponderEliminar
  5. Lola, os nenos/as son transparentes e é certo que me demostraron o moito que me querían en imnumerables ocasións. Eu tentei corresponder da mellor maneira que sei; ensinando. A travesía foi longa , dura e chea de atrancos pero no fondo acabou sendo satisfactoria; quedémonos con iso. Deséxovos un verán estupendo e que o "campista" veña moi contento.

    ResponderEliminar
  6. Ai, Diana,eu creo que un profe tampouco se despide dos bos alumnos. Sempre teredes un lugar privilexiado no meu corazón

    ResponderEliminar