Imaxe atopada na rede.
Chove. Miro a través da xanela e fóra está un día desapacible e gris. Arroúpome na calor do meu estudo e penso na sorte que teño de estar na casiña cos meus. Pero non todos teñen esa sorte. Neste intre hai papás e mamás saíndo cara un hospital, despois de ir un momentiño á casa para ducharse; avós, tíos e familiares preocupados por quen non está no seu fogar e nenos e nenas que viven e conviven nun hospital. E para eles non hai un día? Pois reivindiquémolo!!!
Imos a mandarlle a todos eses valentes e as súas familias a forza , o cariño e os bicos que sexamos capaces para intentar axudarlles a pasar o mal trago.Non nos esquecemos do marabilloso persoal que ten que traballar con todos eles; tamén se mercen uns cuantos bicos!!!
Enviámoslle un mar deles a través desta canción do grupo Bombai.
¡Preciosa entrada!
ResponderEliminarGracias, Yolanda.
EliminarFeliz domingo.
Una entrada muy original.
ResponderEliminarUn beso.
Gracias, Blanca.
EliminarUn beso.