NUNCA SE REMATA DE AGRADECER.

Artigo do xornal

Pois si que presta, si! Nun mundo acelerado, cheo de intelixencias que non son propias,onde nos deixamos aconsellar polo ruído e recibimos máis paus que flores, presta un artigo coma este. E senta ben por moitos motivos. Despois dun longo curso traballando co alumnado e preparando unha festa de 50 aniversario unhas verbas de agradecemento axudan a borrar os  pequenos desgustos ocasionados durante o traxecto. Porque si, señores e señoras, o noso vocacional facer tamén ten contratempos, erros, sustos, recriminacións... e un sinfín de  detalles que  nos quedamos para nós. 

A festa na que celebramos o anivesario do cole foi a culminación de meses de discurrir (sobre todo nas altas esferas), elaborar, colocar, limpar, tirar.... como cando tes visita na casa! E pasado o evento recibimos eloxios e cariño, aprobación e felicitacións que nos  fixeron sentir ben.

O que pasa é, que este artigo, me toca de cheo. Como me gusta esa defensa  do rural, do noso, de  aquilo que amamos e nos asusta perder. Como me emociona  ver que as mensaxes calan na alma, que se recoñece públicamente a labor docente, que se é parte activa dun centro. E como me conmove neste mundo, un tanto desnaturalizado, a delicadeza e recoñecemento coas persoas que coidamos (iso tamén é ser mestre/a).

GRAZAS Manolo por todo o anterior ( xa son moitos anos e o aprezo é mutuo).

GRAZAS ás familias implicadas que fan o noso labor máis fácil  e crean co nós aquipo polo ben  das súas crianzas.

(Xa sei que o artigo non é de agora (saíu no verán). Só quería que non quedase perdido nas vacacións😉).