luns, 2 de marzo de 2015

COMO A VIDA MESMA (XV) (2014-2015)

O pasado sábado, 28 de febreiro, ademáis de celebrar o día de Andalucía , era o Día Mundial das Enfermidades Raras.Pensara en non mencionarvos esta data, non por pouco importante, senon por non saturarvos con  recordatorios de enfermidades. Cando estaba preparando a sección, paseime polo blogue da amiga Natalia Longo ( Orientación Condesa) e lin o fermoso post que fixo sobre esta conmemoración. Aí foi cando pensei que tiña cabida dentro deste espazo aínda que xa pasara o día. A enfermidade  é algo habitual que nos rodea  e que o longo da vida nos tocará sufrir. Non tivestes nunca un arrefriado? E unha gastrite? Sei cal é a resposta porque esta última semana o que máis e o que menos estivo pachucho. Con isto quero facervos reflexionar sobre o significado de estar enfermo e ter unha cura. Pero.... e se a enfermidade é rara? E se os gobernos non invirten en investigación porque non o consideran  rendible?E se de tanta reflexión un de vós sae investigador e inventa unha cura para unha destas  enfermidades?
Si, quero quitarlle  ferro, pero tamén desexo que abrades os ollos ao mundo porque nas vosas mans está cambialo.
Premede na imaxe para ler a interesante entrada de Natalia.
A FEDER(Federación Española de Enfermidades Raras) propuña este xesto para facer visible este colectivo nas redes: Pois  nós sumámonos tarde, pero facémolo; porque as datas son solo iso, datas, e os problemas están aí todo o ano.

POLA VISIBILIZACIÓN DO IMPORTANTE!!!

5 comentarios:

  1. Anabel, te felicito por esta entrada. ¡Cuánta razón hay en tus palabras! La verdad es que el tema que tratas es para reflexionar... Un abrazo.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Muchas gracias, Isabel. La escuela está para muchas cosas , entre ellas visibilizar lo invisible y reflexionar sobre el mundo. Un beso.

      Eliminar
  2. Gracias por ver todo lo que hay que ver....
    Un besico.

    ResponderEliminar
  3. Muchísimas gracias , Blanca, por acordarte de mi y concederme este premio.En cuanto pueda , me paso a recogerlo.
    Un besito fuerte.

    ResponderEliminar